بطور کلي ساختمان هوشمند، ساختماني است كه مجهز به يك زيرساختار ارتباطاتي قوي بوده كه ميتواند به صورت مستمر نسبت به وضعيتهاي متغير محيط عكسالعمل نشان داده و خود را با آنها وفق دهد و همچنين به ساكنين ساختمان اين اجازه را ميدهد كه از منابع موجود به صورت موثرتري استفاده نموده و امنيت و آرامش آنها را افزايش دهد.
مانند همه صنايع در حال رشد ديگر، در اين صنعت نيز رقابت هايي به چشم مي خورد. ما بايد متوجه اين موضوع باشيم كه بيشتر گسترش در هر صنعتي را سازندگان آن صنايع بوجود مي آورند و نه خريداران آنها. براي مثال با يك نگاه به صنعت اتومبيل سازي متوجه مي شويم كه، هر چقدر يك اتومبيل بيشتر لوكس باشد، همانقدر بيشتر مجهز به تجهيزات الكترونيكي است. اين تجهيزات الكترونيكي، كارهايي را انجام مي دهد كه لزوماً قابل استفاده در همه جا و بوسيله همه كس نيست. ولي بسياري از همين تجهيزات كه قبل از اين به عنوان تجهيزات اضافي بر روي اتومبيل ها تلقي مي شدند امروزه بعنوان تجهيزات استاندارد براي اتومبيلها محسوب مي شوند. براي مثال چند نفر از ما به ياد داريم كه كمربند ايمنيبصورت اتوماتيك تنظيم نمي شود؟ يا اينكه روزانه چند اتومبيل بدون كولر در ايران فروش مي رود؟
اگر اين سوالها پانزده سال پيش پرسيده مي شد حتما جوابها بسيار متفاوت از جوابهاي امروز بود.
هزينه هاي جاري يك ساختمان معمولاً هزينه هاي سربار زيادي را براي انواع مشاغل و ساکنان ايجاد مي كند و همين موضوع مي تواند در سود دهي نقش عمده اي را ايفا نماید. به علاوه، خيلي از سازمانها در دنيا به صرفه جويي در مصرف انرژي و هرچه بهتر كردن محيطهاي کاري و زندگي خود روي آورده اند.
صاحبين مشاغل مختلف به صرفه جويي در مصرف انرژي و بهينه سازي محيط زندگي و كم كردن هزينه هاي سرويس و نگهداري، براي اينكه بتوانند به هدف نهايي خود برسند و نياز به امنيت و در دسترس بودن اطلاعات در زمان حقيقي را برآورده نمايند روي آورده اند تا جايي كه اين تغييرات حتي در شركتهاي بسيار كوچك نيز به چشم مي خورد.